Aan alles komt een eind

Inderdaad, aan alles komt een eind. Ook aan mijn werk hier in Belo. De tijd is omgevlogen. Weer veel gebeurd, veel gezien, zit ondertussen boordevol indrukken. Sta echter elke morgen om 6.45 weer fris en fruitig naast mijn bed. Heb slechte week achter de rug, maar ondanks Braziliaanse medicijnkast gaat het weer aardig goed, en slikken we nog maar even door totdat we weer in Holland zijn. Volgens mij zijn het wonderpillen, want de Nederlandse hielpen niet. Heb afgelopen week diverse malen gevangenissen bezocht, waar "bekenden zitten" hetzij voor een bezoek, maar meestal voor een Engelse les. Nou dat is echt bijzonder hoor, want dan merk je dat niet iedereen kan lezen of schrijven,want op straat krijg je geen les. In de gevangenis krijgen ze elke ochtend school. 'S Avonds ook de straat weer op geweest met team. Wel bijzonder hoor, zit je daar midden op straat te bidden met een groep jongens. Gitaar mee. Ik heb vertelde ze dat er in Nederland nagenoeg geen jongens echt op straat leven. Wilden ze gewoon niet geloven. Heb ondertussen ook een bezoek gebracht aan Irene Bruinsma. Zij is er eigenlijk de oorzaak van dat ik hier naartoe gegaan ben voor dit werk.
Zij heeft ooit de Ammor clinic opstart. Ik heb een uur mogen meekijken bij consult. Haar clinic wordt bezocht door kinderen die in een opvangtehuis zitten. Zij richt zich hoofdzakelijk op bestrijden en preventie van SOA's. Sexueel Overdraagbare Aandoeningen. Zij is inmiddels 74 jaar en nog steeds 4 ochtenden spreekuur vanaf 8 uur. Petje af. Haar clinic draait op giften, ook hoofdzakelijk uit Nederland. Ze doet spreekuur op een stoel, waarvan, als ik ernaar kijk al pijn in mijn rug krijg. Heb vanochtend haar weer een bezoek gebracht en afscheid genomen en gift gegeven. Was ze erg blij mee, want de kinderen krijgen wel een buskaart om naar haar toe te gaan en weer terug naar opvanghuis, maar geen buskaart om de heenreis naar laboratorium te maken, dat zou dus willen zeggen dat ze dan niet meer bloed willen laten afnemen voor onderzoek, terwijl dat toch zo belangrijk is, daar de meesten al besmet zijn. Ook vandaag afscheid van het vorige huis genomen en de hier genaaide gordijnen daar naartoe gebracht, en alles wat er verder nog naartoe moest en gift gegeven met mededeling dat het voor een speelobject voor de kinderen moest worden. Misschien een tafeltennistafel, of voetbalspel of een ander speelding voor in de speeltuin. Daarna bezoek in het centrum aan de studio van Debora de vriendin van mijn grote jongen. Zag er schitterend uit. Daarna inmiddels al doordrenkt van het water, want het regent hier pijpenstelen en is nogal koeltjes, op naar het centrum op zoek naar een shopping in het centrum waar ik gisteren was met een ander, maar dombo die ik toch ben ,ik heb hem niet kunnen vinden. Zou nog wel zo een lekkere chocoladetaart met wortel kopen. Trouwens maar goed ook hoor, had verwacht als slaboon thuis te komen, maar voel me meer zo een opgepropte worst.
Ja Rinse, dat wordt dus de eerste tijd water en brood. (Gaat volgens mij ook niet lukken want hij is bijna jarig en dan zullen de vlaaien wel weer door de lucht waaien.) Heb trouwens van de week ook nog een bijzonder bezoek gebracht aan een grootmoeder die de zorg heeft voor haar 9 klein en 2 achterkleinkinderen. Terwijl we daar op de bank zaten met oma, kwamen er gewoon de kippen en kuikens binnen om eten te pikken van de hond die languit op de grond lag en van de poes, die er uitgemergeld uitzag en ook nog eens 6 kittens te voeden had. Die waren 2 weken oud en snoezig om te zien. Je kunt je dus voorstellen hoe het er in de kamer uitzag. Kippen mochten eigenlijk niet van haar binnen, maar die zijn gewoon hondsbrutaal. Terwijl een kollega met een kleinzoon praat, wiens tweeling broer in de gevangenis zit, loop ik naar buiten het plaatsje op samen met oma. Blijkt dat de leiding van mijn huis een half jaar geleden een kippenhok gemaakt heeft met allemaal gaas enzo. Gaas was gaan kieren, en.........kippen er als de kippen uit. Dus wat te doen. Op zoek naar materiaal waarmee ik het zou kunnen repareren. Tussen de rotzooi een electradraad gevonden, waarmee ik het gat zou kunnen dichten. Oma assisteerde me. Na veel gedoe eindelijk gerepareerd. Oma blij, ik blij,kippen niet blij want die hebben we allemaal weer in hun hok gejaagd, behalve 1 kip met 2 kuikens, die mochten van haar buiten het hok scharrelen. Afgesproken dat het Resgate team op 28 oktober het huis komt schoonmaken, want oma kan het niet meer aan. Dat wordt dus uitmesten geblazen. Wat verschrikkelijk voor oma, was ook nog 'ochtends gevallen in de douche. Op die momenten staan de tranen hoog. Je zou zo graag iets willen doen, maar kan niets doen. Toch was oma weer blij dat kippen in hok zaten en dat ze haar verhaal weer kwijt kon. Na dikke zoen weer in het busje en naar volgende adres. Wat dat zoenen betreft nou dat wordt afkicken geblazen in Nederland. Daar is het dan maar een kouwe bedoening. Hier vliegen ze je meteen om de hals en knuffelen je helemaal kapot, zelfs de buurman in de kerk.
Wel lekker hoor..............dus kijk uit!!!!!!!!!! Wat die kerk betreft, ja hoor het was weer zover. Had vorige week bezoek gebracht aan de igreja batista central. Dacht zondag na lange wandeling, ik wandel maar door en dan kom ik daar precies op tijd aan. Had het adres op internet opgezocht, was vorige week met ander mee geweest. Kom ik daar aan..... Vond dat hij er heel anders uitzag dan vorige week. Loop ik daar naar binnen, portier begrijpt me niet, mevrouw ernaast ook niet. Komt daar een meneer naar beneden die een beetje Engels sprak. Hij vertelde me dat ik in de 1e central nu was en dat ik bij de 2e moest zijn. Maar ja hoe kom ik daar terwijl het al 6 uur was en Martien waarschijnlijk al met de preek begonnen was. Komt me daar een boom van een vrouw van de trap af die vloeiend Engels sprak. Zij vertelde dat ze naar de 2e ging en dat ik mee mocht rijden. Wat had ik toch een mazzel.......nou ja mazzel..... Onderweg in de auto vroeg ik haar waar zij zo goed Engels heeft leren spreken. Zij vertelde dat ze jaren in een internationaal volleybalteam gespeeld heeft. Raad je de koekoek, die legt die bal zo over her net heen volgens mij.
Gisteravond nog even de laatste hand gelegd aan een nieuw tafelkleed voor dit huis. Gezellig rood met kleurige bloemen, schijnt echt Braziliaans te zijn. Hele eetkeuken ook weer opgefleurd. Iedereen blij. Ik natuurlijk ook!
Er is natuurlijk ook nog veel wat ik allemaal niet beschrijven kan.
Moet ik ook nog even vertellen....... Kom ik daar in het winkelcentrum Savassi aan voor een lekker bakkie cappuccino, deden we vorig jaar ook vaak. Wat denken jullie......... Vraagt die jongeman aan mij .......:.u bent hier volgens mij eerder geweest he? Ik zeg ja. Vraagt hij: is de rest van de groep er ook weer?
Het is toch niet te geloven he? Hij herkende mij van vorig jaar.
Heeeeeeeeeeeeeel bijzonder!
Zit nu aan een bakkie cappuccino die ik van Denise haar moeder in een pot gekregen heb. Erg lekker en de rest van dit huis vind dat ook.
Mijn verhaal is uit.
Morgen ga ik weer naar huis. Vorig jaar in het vliegtuig naar huis werd mij duidelijk dat ik dit wilde gaan doen, nu zal ik in het vliegtuig denken.......dat heb ik toch maar mooi even mogen doen.
Het was een zegen om dit te mogen doen.........